Türkiye, toprağı bereketli, iklimi çeşitli bir ülke. Ama ne yazık ki bu avantajı yıllardır doğru kullanamıyor. Her mevsim ayrı ürün yetişen bu topraklarda çiftçi artık kazanamıyor, ayakta duramıyor. Traktörün tekeri dönüyor ama umutlar yerinde sayıyor.
Mazot, gübre, yem, ilaç… Her şey zamlandı. Çiftçi daha tarlaya adım atmadan borçla başlıyor sezona. Ektiği üründen kâr değil, çoğu zaman zarar ediyor. Hal böyle olunca gençler köyden kente göç ediyor, tarlalar boş kalıyor, üretim azalıyor.
Üstelik çiftçiye verilen destek ya yetersiz ya da gecikmeli. Kota uygulamaları, ithal ürünlerle rekabet, plansız alım politikaları da çiftçinin belini büküyor. Bir zamanlar kendi buğdayını, şekerini, pamuğunu yetiştiren ülke; şimdi dışa bağımlı hale geldi.
Oysa bir ülke ancak kendi üreten eliyle güçlüdür. Toprağa emek veren insanı yok saymak, geleceği yok saymaktır. Çiftçiye değer vermek sadece ekonomik değil, stratejik bir gerekliliktir.
Bugün hâlâ direnmeye çalışan, gecesini gündüzüne katan çiftçilerimiz varsa, bu topraklar hâlâ umudunu kaybetmemiş demektir. Ama biz susmaya devam edersek, yarın oturacak bir soframız bile olmaz. Çiftçilerimize ve üreten ellerimize sahip çıkmak zorundayız.
GÜNDEM
Az önceGÜNDEM
05 Temmuz 2025GÜNDEM
05 Temmuz 2025GÜNDEM
05 Temmuz 2025GÜNDEM
05 Temmuz 2025GÜNDEM
05 Temmuz 2025EKONOMİ
05 Temmuz 2025Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.