Tire FK – Eskişehirspor maçını izlerken sahada sadece iki takım yoktu; tribünlerde de iki farklı kültür, iki farklı aidiyet anlayışı karşı karşıyaydı. Eskişehirspor taraftarı 70-80 kişiydi belki ama sahadaki mücadele kadar tribünde de ders verdiler. Sesleri, coşkuları, takımlarına verdikleri enerji sahaya yansıdı.
Peki ya Tire tribünleri?
Maraton tribünü ücretsiz olmasına rağmen manzara gerçekten düşündürücüydü. Çoğu bacak bacak üstüne atmış, çekirdeğini çitleyerek ortalama bir tiyatro akşamını izler gibi maçı takip ediyor. Tribün kültürü yok, baskı yok, destek yok… Rakip takımın 70 kişisi atmosfer yaratıyor, bizim Tireliler susuyor. Sonra da “Ya takımı Tire’den götürürlerse” diye hayıflanılıyor. Kusura bakmayın ama böyle destek verilmezse götürürler. Hem de haklı olarak.
Tire’de yıllardır süregelen bir sorun var; “Başkan ve oyuncular Tireli değilse desteklemeyiz” anlayışı. Bu kadar dar, bu kadar kısır bir bakış açısı olabilir mi? Dünyanın hiçbir yerinde başarılı kulüpler böyle yönetilmiyor. Beşiktaş’ın, Galatasaray’ın, Fenerbahçe’nin, Göztepe’nin başkanları ve oyuncuları kendi semtlerinden mi? Bir kulübün başkanı, teknik heyeti ya da oyuncuları illa Tireli olmak zorunda mı? Bu takımın adı Tire. Bu takım Tire’de oynuyor. Tire’nin renklerini taşıyor. Tire’nin reklamını yapıyor. Esnaf kazanıyor, şehir tanınıyor. Daha ne istiyorsunuz?
Madem mesele “Tireli olmak” diyelim… O zaman Tire Belediyesi’nin takımına neden tribün desteği verilmiyor? O takımın tüm oyuncuları Tireli. Takım Tire’nin. Eee? Bu kez neden destek yok? Demek ki mesele Tirelilik değil; mesele alışkanlık, umursamazlık ve tribün kültürü eksikliği.
Bir diğer gerçek ise şu; Destek vermezseniz takımın kaçıp gitmesinden kimseyi suçlayamazsınız.
Başkanın ve yönetimin hataları elbette var; defalarca yazdım, en sert şekilde eleştirdim. Ama yönetimin en büyük yanlışı, tecrübeyi, uyarıları dinlemek yerine gereksiz kişilerin yönlendirmesine kapılmak oldu. İletişim zaafı cabası.
Örneğin geçtiğimiz Cuma günkü yemek… Tribünlerden, gerçek taraftarlardan kimse davet edilmemiş. Tire protokolü ile yürüyeceğini sanan her yönetim yanılır. Tire’nin sosyolojisini tanıyan bunu bilir. Bu şehir protokolü sevmez. Bu şehirle yol yürümek istiyorsanız, halkla, sokakla, esnafla yürürsünüz. Basın deseniz… Tire’nin gerçek basını kırgın. Neden? Çünkü çağrılmıyor, dışlanıyor, yok sayılıyor. Belediyeden maaş alan yandaş medya hariç kimseye kapılar açılmıyor. Bu nedenle şehir basınında Tire FK’nın haberi bile çıkmıyor. Bunun sorumlusu da iletişimi SIFIR noktasına indiren yönetim anlayışıdır. Tire’nin yandaş medyası ile takılırsanız ‘sen ben bizim oğlan’ şeklinde takılırsınız, gerçekleri söylemezler sadece süslü laflarla gözünüzü boyarlar ve ceplerini doldururlar.
Ama tüm bunlara rağmen… Tribün destek vermeden bu takım nefes alamaz. Tribün olmadan futbol olmaz. Bu şehir, kendi takımının yanında dimdik durmayı öğrenmeli. Yönetim de bilet fiyatları ve iletişim yönetimi konusunda elini taşın altına koymalı.
Tirelilere son sözüm şudur; Bu takım sizin bizim takımımız. Bugün sahip çıkmazsanız yarın kaybedersiniz. O gün geldiğinde ise suçlayacak kimseyi bulamazsınız.
Ufakta olsa hakeme de değineyim, orta hakem ve yan hakem derhal incelenmeli ve düdükleri astırılmalı. Maçı katletti!
News
